Er is er een jarig tijdens de vijfde etappe

Een aantal jaar geleden vertelde iemand mij dat ik meer met mensen om moest gaan die er voor mij toedoen. In het begin begreep ik niet wat hij hier precies mee bedoelde. Ik vroeg er naar, maar het antwoord was dat het antwoord vanzelf op mijn pad zou komen. Het antwoord heb ik inmiddels gevonden. Het is een heel bevrijdend antwoord dat zorgt voor veel diepgang en verbinding met anderen in mijn leven. Maar het heeft ook ruimte gemaakt om de leegte die er was te vullen met positieve energie. Vriendschap was ook het thema van vandaag. Omdat de bus te laat is, luisteren we de podcast ‘Luisteren met Jezus’ in de lobby van het hotel. De podcast die ik goed vind passen bij het thema van vandaag ‘Liefde voor je geliefde en vrienden’. 

Vriendschap

Nadat de podcast is afgelopen vertel ik iedereen wat vriendschap voor mij betekend. Voor mij is vriendschap het durven vragen stellen in situaties als je iets niet begrijpt of waarvan je de feiten nog niet (allemaal kent). Het open en eerlijk kunnen zijn ondanks dat dit je misschien even uit je comfort zone trekt of de ander per ongeluk op zijn tenen hebt getrapt. Het luisteren naar de ander zonder zijn ruimte in te nemen, iets wat ik vanuit mijn enthousiasme wel eens vergeet. Het herkennen en toegeven van je fouten, hoe moeilijk dat soms ook is. Een ander feedback of een compliment en dit met open armen ontvangen. Allemaal stuk voor stuk dragen ze voor mij bij aan een goede en in de groei van een echte  vriendschap. 

Daarnaast zijn er twee soorten, een korte en een langdurige vriendschap. Je ervaart in mijn ogen verschillende fases in je leven en daarbij horen mensen die op doorreis zijn en anderen die soms zelfs tot aan je dood op hetzelfde spoor reizen. Degene die op doorreis zijn loop je misschien nog eens tegen het lijf of ze verdwijnen voorgoed aan de horizon en laten alleen herinneringen en inzichten na. 

Flexibele start

Omdat de bus te laat is missen we de veerpont van Gorinchem naar Woudrichem van 09.15 uur. We besluiten ons af te laten zetten in Woudrichem, omdat we anders ruim een uur moeten wachten in de haven op de volgende veerpont. Het moet zo zijn, want nu zien we ook de historische binnenstad van Woudrichem. De schipper van de voetveer zet ons vervolgens aan de overkant en we lopen richting slot Loevestein. De wolken vormen ineens samen en we trekken vlug onze regenkleding aan. Gelukkig is de bui van korte duur en verschijnen de zonnestralen alweer snel als we aan slot Loevestein voorbij lopen en langs de Waal onze weg vervolgen de Bommelerwaard in. 

Warming up en obstacle parcours

Opeens besef ik mij dat er een aantal wel heel ver vooruit lopen, maar dat ik tijdens het uitstippelen van de route mij niet kan herinneren dat de afstand daadwerkelijk zo ver was. Snel roep ik dat de groep te ver is. Het duurt gelukkig niet lang of Aris, die voorop loopt, is bereikt. Als we weer allemaal bij elkaar zijn en op de goede weg staan, staat er een bordje met:  ‘Wandelpad afgesloten’. De hadden we nog niet eerder zo gezien. Er is een omweg, maar ik wil ons eigenlijk niet laten afschrikken door een paar omgevallen bomen tijdens de storm van een paar weken geleden. Ik merk dat ik niet de enige ben. Gelukkig is daar Henk die dit het juiste moment vindt voor een paar rek en strek oefeningen. Dit geeft mij tijd om te bedenken wat we gaan doen. Het risico nemen of voor de veilige weg kiezen. Na de warming up zien we drie mannen over de afgesloten weg op ons aflopen. Hen vraag ik uiteraard of het allemaal zo ernstig is als er op het bordje wordt beschreven. Het schijnt wat klim en klauter werk te zijn, maar haalbaar. Ik vraag de groep wie het vervelend vindt om toch voor deze weg te kiezen. Het blijft stil, dus daar gaan we. Het is net een obstacle parcour met al die omgevallen bomen en het kind in ons komt naar boven.

Er is er één jarig…

Vanmorgen waren Roderick en ik bewust wat aan de late kant bij het ontbijt, want wanneer er iemand jarig is moet er gezongen worden. Dat is het leukst als je als laatst binnenkomt, want dan is de kans het grootst dat de meeste mensen erbij zijn en je iedereen meekrijgt. Bij binnenkomst keek ik waar Karlien zat en zette ik mijn bekende nummer ‘Ei, ei, ei! We zijn zo blij..’ in. Het steekt een aantal aan en ik geef Karlien een dikke pakkerd op haar wang. Maar daar blijft het niet bij, want bij een verjaardag hoort een traktatie, dus zodra wij het obstacle parcours hebben verlaten staat daar Roderick alweer klaar met gevulde koeken, koffie en thee. Hans zet nog een keer een ‘Lang zal ze leven..’ in. 

Langs de Maas

De rest van de dag lopen we het grootste deel langs de Maas. De vermoeidheid en de eerste pijntjes komen nu langzaam bij iedereen boven drijven. Schoenen gaan uit tijdens de rustpunten, braces of sporttape worden aangebracht rondom knieën en onze hersenen werken soms wat minder snel. Zo komt Bernie niet meer op namen. Ik zie dat we verkeerd lopen, maar loop gewoon achter de meute aan. Of er wordt in de verte gestaard als er wat gevraagd wordt. We blijven met elkaar in gesprek, maar ook daar zie ik hier en daar wat stiltes vallen. 

Het pittoreske Heusden

Als we alledrie de veerponten hebben genomen, worden de laatste stappen richting Heusden gezet. Het is koud en het waait stevig, maar we zetten door. Sommige mensen kiezen ervoor om de korte route richting de parkeerplaats te lopen. Anderen volgen de door mij uitgestippelde route. Als ik samen met Corine, Conny en Aris Heusden binnenloop zien we andere pelgrims met Roderick op het terras zitten, maar we lopen door om bij de groep op het parkeerterrein op de bus te wachten. Als ik door Heusden loop geniet ik volop, want het is hier altijd prachtig. 

Samen luisteren naar Sander 

Vanavond zijn we te horen in het radioprogramma ‘Zin in Weekend’ van Sander de Kramer. We besluiten daarom om samen met elkaar tijdens de aangeboden borrel door Karlien voor haar verjaardag naar het item over ‘Walk for Homs’ te luisteren. Iedere keer als we een stem herkennen van één van de pelgrims klinkt er een enthousiast geluid en staren we allemaal naar deze persoon tot de volgende stem door de speaker klinkt. Het is werkelijk een prachtig item geworden en daarmee een mooi moment om samen de dag af te sluiten. ‘s Avonds gaat iedereen zijn eigen weg of samen eten om vervolgens op tijd naar bed te gaan. Morgen is het immers de laatste dag en langste wandeling die we gaan lopen.