Kruispunt 'Op het Kloosterpad' aflevering 1/2 (KRO NCRV)

Begin april attendeerde Nita, deelneemster van de pelgrimstocht, mij op het Kloosterpad dat op 30 april jl. zou worden geopend. Het Kloosterpad is een wandelpad van 330 kilometer verdeeld over 15 etappes langs een vijftigtal (voormalige) kloosters en abdijen in midden en oost Brabant. Ik ben ervan overtuigd dat dingen op je pad komen als je er aan toe bent. Het feit in dit geval dat mijn oom zelf in een klooster in Syrië woonde en dat dit pad vlak na het starten van Walk for Homs is geopend. Het kan niet anders dat dit pad bestemd is om mee te nemen in de voorbereidingen mijn pelgrimstocht. Ik ben ervan overtuigd dat dit pad zal bijdragen in mijn zoektocht naar mijn oom en aan het doorgeven van zijn gedachtegoed aan onze jongere generatie. Daarom zal dit pad ook een rol gaan spelen tijdens de voorbereidingen voor Walk for Homs. Maar daar later over meer, want ik wil eerst terugblikken op de afleveringen die KRO-NCRV maakte voor Kruispunt 'Op het Kloosterpad. 

Kruispunt 'Op het Kloosterpad' 1/2

De KRO-NCRV heeft het Kloosterpad in beeld gebracht in twee afleveringen van het televisieprogramma Kruispunt. In dit programma worden verschillende mensen geportretteerd met een bijzonder verhaal. In de eerste aflevering gaan ze op pad met Carla Bleijs en Mirjam Latjes, Babs Jaspers, Zuster Marga van Dominicanesen van Neerbosch en broer en zus Mia en Frans Teunissen. Allemaal hebben deze mensen iets dat mij inspireert. Maar drie in het bijzonder.

Carla Bleijs
Wanneer de jongste zoon van Carla, Luke, plotseling overlijdt wil ze op dat moment had ze alleen maar licht en lucht. Ze kon op dat moment even weg en omdat Luke een echte Italië-fan was besloot ze het vliegtuig te pakken en 'samen' met hem een maand door Toscane gaan lopen richting Rome. Een intense ervaring waarbij ze zich geen enkel moment alleen heeft gevoeld, want Luke was bij haar. Ze hebben 'samen' gezongen, gelachen en gehuild en dat vond ze heerlijk. Dat lopen is ze blijven doen. Dat Carla tijdens haar wandeling de aanwezigheid van Luke heeft ervaren dat geloof ik maar al te graag, want ik voel mijn oom ook geregeld over mijn schouder meekijken en soms mij even dat duwtje in de juiste richting te geven of er gewoon even te zijn. Hetgeen wat Babs en de bezoekers van de Drie-eenheid in Velp misschien ook wel ervaren.   

Babs Jaspers
Babs woont in de Drie-eenheid in Velp en dat deze plek een plek is waarbij je direct voelt dat het bijzonder is.

"Het is een plek als je hier komt, je voelt dat het hier bijzonder is. Ik vergeet dat soms. En dan komen er wandelaars langs en dan spreken ze mij aan en dan beginnen ze vragen te stellen. En ze eindigen altijd met: Dit is wel een heel bijzondere plek en je voelt gewoon dat hier iets is gebeurd in als die jaren."  

In mijn zoektocht naar mijn oom heb ik ontdekt dat kerken die voor en tijdens 1400 gebouwd zijn vaak op energieplekken staan. Deze plekken worden leylijnen genoemd en als ik het goed begrijp staan vaak in verbinding met elkaar. Nomaden trokken vroeger over de aarde om elkaar te ontmoeten. Ze lieten zich daarbij leiden door de sterren waarbij het vinden van water van groot belang was. Op de plekken waar ze water vonden stond vaak een boom voor schaduw en om uit te rusten. Net als mensen drinkt een boom ook water dus hier was een waterbron. Door de jaren heen hebben de nomaden zich gevestigd rondom deze bronnen en bouwde op de bron vaak een kerk om daar samen te komen voor het delen van verhalen en kennis en om gedachte uit te wisselen. Door deze samenkomsten kwam er ook een hoop energie vrij tussen de mensen, de hemel en aarde. Dus in mijn ogen klinkt het best logisch dat wij op deze plekken voelen dat er iets bijzonders is. Wellicht zijn de piramides en Maya tempels ook via deze bronnen (sterren, water en energie) ook wel zo gebouwd. Wie weet.   

Mia Teunissen
Loopt met haar jongere broer Frans het Kloosterpad en zocht haar eigen pad in het leven. Nadat ze haar jeugd doorbracht bij de nonnen in het klooster, sloot ze zich in de jaren tachtig aan bij de Bhagwan. 

"Ik had al eerder iets over deBhagwan gehoord en ik dacht als mijn kinderen groot zijn dan ga ik daar eens zoeken. Want er was iets waarvan ik dacht dat moet ik eens kijken wat dat is. Het was een prachtige tijd." 

Ze ziet het niet of ze uit de beweging is gestapt. 

"Uiteindelijk niet. Je bent nooit uit de beweging gestapt, want wat is die beweging? Ze zeggen dat het een sekte is, maar alles een sekte als je bij elkaar komt. In mijn hart ben ik nog een Sani Wasa, maar ben ik ook gelovig en dat is niet een contradictie." 

Wat ik aan Mia zo mooi vind is dat ze op zoek is gegaan naar wie zij is en dat zij alles omarmt wat op haar pad komt. In het klooster, op kostschool en bij de Bhagwan ervaarde zij hetzelfde gevoel 'zonder zorgen' en in je 'kleine huisje' heb je wel weer zorgen. Mia heeft denk ik haar 'innerlijke huis' zoals mijn oom dat noemde gevonden. Hopelijk inspireert Mia jou, net als ik, om je eigen pad te volgen en daarbij open te staan voor mensen uit andere bewegingen of waarvandaan dan ook. Want wie heeft nu de echte waarheid van het leven in zijn handen? Niemand als je het mij vraagt, dus laten we ons vooral inspireren door de mensen die op ons pad komen.

Bekijk hier de promo van 'Op het Kloosterpad 2/2'

Bekijk hier de hele aflevering 18 "Op het Kloosterpad 1/2" terug

Foto: Marcel v.d. Kerkhof (AR)