Walk for Homs

Tilburg, 17 april 2022

Lieve donateurs,

De ‘Walk for Homs’ zit erop, de pelgrimage van Amsterdam naar ’s Hertogenbosch, ter ere en  nagedachtenis aan pater Frans van der Lugt. Graag wil ik jullie over de tocht en iets over mijn ervaring als pelgrim vertellen. Het was een bijzondere reis en ik vond het een eer om hieraan deel te nemen. “Een flinke wandeling verruimt je geest”, aldus pater Frans en dat heb ik ook zo ervaren. Toen ik in december mij voor de pelgrimage had ingeschreven nadat zuster Lies van Notre Dame mij erop attendeerde, werd ik vanaf dag 1 geïnspireerd door het gedachtegoed van deze bijzondere pater en ben me gaan verdiepen in zijn leven en werk. Het was niet enkel een pelgrimstocht maar ook een sponsorloop, want elke deelnemer moest minimaal 884 euro zien op te halen voor het goede doel, namelijk voor het steunen van projecten in Syrië in de geest van pater Frans. Dus vrienden, familie en je netwerk benaderen om geld te doneren voor dit goede doel. Nu zijn er ontzettend veel goede doelen waar mensen zich voor inzetten, het weerhield me niet om ook maar de stoute schoenen aan te trekken en jullie te benaderen voor sponsoring. Ook met de statiegeldbonnenacties bij supermarkten in de buurt heb ik geld opgehaald. In totaal heb ik ruim € 4000 opgehaald, een resultaat waar ik heel trots op ben, en blij dat ik daarmee een bijdrage kan leveren aan het doel van deze pelgrimstocht: jongeren in Syrië weer toekomstperspectief in eigen land te bieden.

De tocht startte dinsdag 5 april heel vroeg in de ochtend, met een viering in de Obrechtkerk in Amsterdam waar mgr. Jan Hendriks voorging. De initiatiefnemer van de tocht en jongste nicht van pater Frans, Anne Claire van der Lugt, sprak over haar motivatie voor dit initiatief en haar vader Henri van der Lugt vertelde over zijn relatie met zijn broer Frans en zijn ervaringen toen hij zijn broer in Syrië opzocht. Daar viel hem op hoe lief en gastvrij de mensen er waren ondanks hun  armoede, hoeveel zijn broer van Syrië en van de mensen daar hield, en hoe deze geliefd was bij christenen en moslims. Pater Frans was Syriër met de Syriërs geworden, hij heeft er dan ook 40 jaar van zijn leven gewoond totdat er een bruut einde aan zijn leven kwam op 7 april 2014.  Abouna (‘vader’) Frans werd hij genoemd.

Maar nu de pelgrimage, hoe verliep die en hoe heb ik die ervaren… Na de groepsfoto voor de Obrechtkerk werden we uitgezwaaid door kerkgangers, familie en vrienden. Als enthousiaste  en sommige onder ons zeer ervaren pelgrims zetten we er meteen flink de pas in. Ondanks de regenbuien en een flinke wind liepen we vol goede moed richting de Amstel. Het enthousiasme en die moed behielden we allemaal gedurende de héle lange tocht van ruim 162 km. Dat op zich al vond ik heel bijzonder. De eerste étappe ging van Amsterdam naar De Hoef, 26,5 km. Met als thema ‘Liefde voor jezelf’. Volgens pater Frans zit God in de mens, in hun innerlijke huis. Dit innerlijke huis bevat wijsheid en die aanboren geeft antwoorden op levensvragen, zo las ik in het  boek dat Anne Claire heeft uitgegeven over deze pelgrimstocht. De hele weg bleef het maar miezeren en flink waaien. In wapperende regenkleding liepen we langs de Amstel richting Ouderkerk, Uithoorn en naar de eindbestemming De Hoef waar de bus ons opwachtte die ons naar het hotel zou brengen. Al wandelend werden we onderweg  gefilmd en sommigen ook geïnterviewd voor de documentaire die Kruispunt van KRO-NCRV op zondag 10 april heeft uitgezonden over pater Frans en over dit initiatief Walk for Homs. Er volgt, als het goed is, vandaag 17 april nog een uitzending van Kruispunt. Anne Claire en haar partner Roderick hadden alles prima verzorgd, zowel de overnachtingen als het proviand onderweg. Regelmatig pauzeerden we onderweg en kwam Roderick met zijn blauwe busje ons voorzien van koffie, thee, fruit, koek en lekker belegde broodjes. Dat deed hij elke dag en wat waren we blij als we het blauwe busje zagen; we gingen steeds meer van Roderick houden.

De tweede dag ging de tocht vanaf De Hoef en naar Bodegraven, 26 km lang. Het thema voor deze dag luidde: ‘Liefde voor luisteren en horen’. Elke dag luisterden we gezamenlijk voorafgaand aan de wandeling ter inspiratie en overdenking tijdens de wandeling naar een Bijbelse tekst en de interpretatie ervan van pater Frans. Dat hielp ons als pelgrim wat meer naar binnen te keren, de stilte en rust in onszelf te vinden. Een bijzondere ervaring was de derde etappe, op donderdag 7 april - de sterfdag van pater Frans -  waarin we ruim 23 km nagenoeg in volledige stilte hebben gelopen.

Het stormde die dag enorm, voor het weer was code oranje afgegeven, en wij liepen in hoog tempo volledig gefocust op het lopen en de storm trotserend, op sommige stukken met een snelheid van 6 km p/u, langs grote waterplassen en over dijken via Reeuwijk, Gouda, Haastrecht naar Schoonhoven. Daar haalde de bus ons op en bracht ons de overnachtingsplek in Oosterhout. Het thema was ‘Liefde voor je successen’. Maar wat is succes? Veel geld verdienen, macht, aanzien? Winston Churchill schijnt gezegd te hebben dat ‘succes in het leven wandelen is van mislukking naar mislukking zonder je enthousiasme te verliezen’. Aan enthousiasme was in onze groep totaal geen gebrek. Wel begon de moeheid zijn tol op te eisen, bij mij althans, en sommigen kregen last van blaren, pijnlijke voeten of zere knieën.

Vanaf dag 4 werd het beter weer, scheen wat vaker de zon en bleef het langer droog. Die dag liepen we van Schoonhoven via Nieuwpoort en andere plaatsen waar ik nog nooit van had gehoord (Goudriaan, Ottoland, Giessenburg) door prachtig landschap naar Gorinchem. Vanwege een omleiding werd die tocht ongepland 3 km langer, bijna 30 km. Het thema was ‘Liefde voor je familie’ en dat gaf genoeg stof voor mooie gesprekken onderweg. Ook namen we die dag deel aan de Vesperviering bij de zusters Norbertinessen in Oosterhout. En  ’s avonds heerlijk Syrisch gegeten in een restaurant in Oosterhout dat gerund wordt door een Syrische familie. De voorlaatste etappe op zaterdag liep van Gorinchem naar Heusden, ruim 28 km langs pittoreske plekken. In Woudrichem stapten we op de voetveer die ons naar slot Loevestein bracht en achter dit kasteel lopend over de Schouwendijk lieten we het kind in ons naar boven komen. Dit pad werd namelijk versperd door veel omgewaaide bomen waar we onderdoor kropen en overheen klauterden. We hielpen elkaar waar nodig wat helemaal paste bij het thema van die dag: ‘Liefde voor je geliefde en vrienden’. De beloning wachtte ons in het fraaie Heusden waar we op de vismarkt op een terras neerstreken.

Zondag 10 april, de dag dat pater Frans 84 jaar zou zijn geworden, was de laatste etappe. Veel pelgrims sloten zich op deze dag bij ons aan zoals dat ook in Amsterdam op de eerste dag gebeurde. De hele dag scheen de zon. Het had zo moeten zijn, een stralende dag door prachtig natuurgebied met als toepasselijke thema meegekregen: ‘Liefde voor je omgeving’. Het was de mooiste tocht, 30 km lang, vanaf Heusden via een grote omweg langs Vught naar de Sint-Janskathedraal in ’s Hertogenbosch. Veel te vroeg kwamen we daar aan, want nog steeds hielden we flink de pas erin. De viering in de Sint-Janskathedraal werd geleid door mgr. Gerard de Korte. Hij ontving ons buiten voor de kerkpoort van zijn prachtige kathedraal en bij binnenkomst in de kerk werden wij met een warm applaus verwelkomd door familie en vrienden. Stralend en trots liepen we naar voren en staken bij het altaar een kaarsje aan. Een mooie viering volgde met muziek en gebed. Diepe indruk maakte een jongeman uit Syrië die in de viering een getuigenis deed over de nog steeds schrijnende situatie in Homs en opriep om in liefde met en voor elkaar te leven.

In totaal hebben we in zes dagen 162,5 km te voet afgelegd, inmiddels is al € 90.000 opgehaald en er komen nog steeds donaties binnen. Trots en blij ben ik dat met mij álle wandelaars de tocht hebben volgehouden. Het was een fijne groep. We hebben mooie gesprekken gevoerd, plezier gemaakt maar ook in stilte van elkaars nabijheid en van de omgeving genoten. Wat is Nederland toch mooi! Deze voettocht was niet alleen een fysieke opgave maar ook een innerlijke reis. De mens pater Frans is voor mij en voor velen ‘het lichtend vuur’ zoals we dat in de vieringen bezongen in het mooie lied ‘Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur…’ Hij verbond mensen met elkaar in liefde.

Ik ben Anne Claire dankbaar dat zij deze mooie en spirituele reis mogelijk heeft gemaakt. Dank aan alle donateurs voor jullie financiële bijdrage en speciale dank aan het ‘thuisfront’ voor alle mentale steun! Dankzij dit initiatief zullen jongeren in Syrië worden geholpen een beter bestaan op te bouwen. Laten we in ons doen en laten het levensmotto van pater Frans in gedachten houden: “Ila al-Amam: laten we voortgaan, niet stoppen!”

Ik wens iedereen een gezegend en vrolijk Paasfeest!

Bernie